Kantonrechter vernietigd rood licht bekeuringen

Kantonrechter vernietigt rood licht bekeuringen.

Op 29 mei 2008 heeft de kantonrechter in Bergen op Zoom de rood licht bekeuringen van mijn vrouw en mij vernietigd. Die kregen we nadat we door rood reden bij stoplichten aan de N259 waar we geen groen licht kregen.

Tijdens de zitting stelde de gemachtigde van de officier van justitie voor, de opgelegde sanctie te matigen naar nihil. Ze bevestigde dat, gelet op ons verweer, de beslissing van de officier van justitie wel erg kort door de bocht was. De kantonrechter volgde dit voorstel niet. Naar zijn oordeel had het op de weg van de officier van justitie gelegen om aanvullend proces verbaal op te vragen. (citaat) Een slagvaardiger en beter opereren was in elk geval op haar plaats geweest. De officier van justitie is met geen woord ingegaan op het uitstekende en goed gedocumenteerde verweer van betrokkene. Gelet op de omstandigheden van het geval treft betrokkene naar het oordeel van de kantonrechter geen enkel verwijt met betrekking tot de door haar gemaakte keuze om door rood licht te rijden. De kantonrechter zal het beroep van betrokkene dan ook gegrond verklaren met vernietiging van de bestreden beslissing. Ten overvloede overweegt de kantonrechter nog dat, indien hij niet tot deze beslissing was gekomen, hij de sanctie gematigd zou hebben tot nihil.(einde citaat).

Op zondag ochtend 12 augustus 2007 reden Annie en ik met onze motoren op weg voor een rit met het Hog Breda Chapter. Het was vroeg en toen we de N259 richting Bergen op Zoom naderden sprongen de verkeerslichten op rood. We stonden vooraan de streep. Ik vreesde al voor wat komen ging, weer geen groen licht krijgen! Nadat het verkeer op de N259 twee keer groen licht kreeg besloot ik bij de 3e cyclus door rood te rijden en gebaarde Annie met me mee te gaan. Kort daarop werden we door twee agenten staande gehouden. Op de vraag waarom we door rood reden vertelde ik wat voorgevallen was en dat niet voor het eerst. Ik zei in 2006 bij de Mag melding gemaakt te hebben van het niet op motorfietsen reageren van deze verkeerslichten. Ze zijn toen opnieuw afgesteld door de wegbeheerder. De agent deed onze verklaring af als onzin. Hij was zelf 10 jaar motoragent geweest en had hiervan nog nooit gehoord. Ik kreeg nog wel een lezing over veilige kleding want deze agent had ooit zelf een ongeval met de motor gehad. Omdat verdere discussie geen zin had hebben we gelaten gewacht op het uitschrijven van de twee bekeuringen voor rood licht. Als toetje kreeg ik nog een extra prent omdat mijn helm niet helemaal de juiste was. Met het vooruitzicht twee keer € 130, – en een keer € 75, – armer te worden vervolgden we onze weg.

Ik zei Annie het niet te accepteren en in beroep te gaan. Ik was overtuigd dat we in het gelijk gesteld zouden worden. Op maandag melde ik op de Mag website de niet functionerende verkeerslichten. Ik belde Mag voorzitter Nico Perk op en informeerde hem over het voorval. Hij bezorgde me een publicatie van een vonnis in een gelijke zaak waarbij hij in 2006 betrokken geweest was. Van Magger Peter Zuurbier kreeg ik een overzicht van geen groen licht meldingen in 2007. Ook stuurde hij me kopieën van zijn correspondentie met de wegbeheerder over mijn verkeerslichten melding. Van John van Ginneken een collega jurist van me kreeg ik tips voor het opstellen van het verweer.

Na het ontvangen van de beschikkingen heb ik de twee verweren opgesteld. Zoals op de beschikking voor beroep bij de officier van justitie staat, gaf ik aan vóór de beslissing mondeling gehoord te willen worden. Enkele weken later viel de beslissing van de officier van justitie binnen, een afwijzing zonder toelichting. Ik nam telefonisch contact op met de officier en vroeg waarom ik niet gehoord was en kreeg als antwoord dat dit standaard was. Ik moest maar in beroep gaan bij de kantonrechter. Dat beroep moest naar de officier van justitie worden gezonden, deze zou dan nog naar ons verweer kijken en mogelijk een andere beslissing nemen. Begin april nam ik contact op met de officier van justitie om te vragen of er al zicht was in de behandeling van de zaak. Twee weken later viel de oproep binnen om voor de rechtbank te verschijnen.

De kantonrechter vroeg na de gebruikelijke verifiëringen waarom we geen gebruik gemaakt hadden van de mogelijkheid om bij de officier van justitie ons standpunt mondeling toe te lichten. Ook vroeg hij waarom we de agent, die ons aanhield niet verzocht hebben om ons gelijk aan te kunnen tonen. Na toelichting hoe het contact met de aanhoudende agent en de officier van justitie verlopen was, had de kantonrechter zijn conclusie wel getrokken. Het dossier van de officier van justitie was niet meer dan het proces verbaal van één A-vijfje. De gemachtigde van de officier bevestigde dat het niet horen en afwijzen van ons verweer door de officier wat kort door de bocht was. Tevens werd aangegeven dat door de officier beleid ontwikkeld werd om in de toekomst wel correct met geen groenlicht situaties voor motorrijders om te gaan. Er werd voorgesteld de sanctie terug te brengen naar nihil. De uitspraak van de kantonrechter was helder zoals eerder al aangegeven. Vernietiging van de twee bekeuringen.

Wij vinden het belangrijk om ons verhaal met andere motorrijders te delen omdat we er van overtuigd zijn dat velen in dezelfde situatie er voor kiezen te betalen in de veronderstelling dat beroep niet haalbaar is. We hebben dat in de maanden voorafgaand aan de zitting vaak gehoord. Zonder de stukken die de Mag ons beschikbaar gesteld heeft hadden we deze zaak zeker niet kunnen winnen. We zijn dan ook zeer blij met de hulp van Nico Perk en Peter Zuurbier.

Daan Withagen